Być może jest to genialny film, ale ta forma mnie nie przekonała. Na pewno nie jest to thriller - brak tutaj (przynajmniej według mnie) napięcia i klimatu typowego dla tego gatunku.

Film mnie zmęczył - brak muzyki sprawił, że przeciągane sceny, czy fragmenty z kasety stały się dla mnie po prostu nudne.
Dużym plusem na pewno jest świetna gra aktorska oraz fabuła - człowiek, który nie potrafi przeprosić za swoje błędy - co gorsza, kłamie, (nie)słusznie oskarża i nie widzi w sobie winy, nie ma żadnych wyrzutów, a powodem jego strachu jest zwyczajna kaseta, na której, tak naprawdę, nic strasznego nie ma. Haneke pokazuje nam, że wyrzuty sumienia potrafią wyolbrzymić każdą sytuację.

Na pewno szokującą sceną jest samobójstwo Majida - sama przez kilka minut nie mogłam się po tym otrząsnąć. Ciekawą sprawą jest też otwarte zakończenie - dzięki temu widz nie skupia się na tym, kto podrzucał kasetę, tylko na osobie, która ją otrzymywała.

Nie da się wystawić jednoznacznej oceny jednak:
- jako DRAMAT PSYCHOLOGICZNY - dałabym mu ocenę 6/10 - przyzwoity film, z interesującym pomysłem, jednak bez jakiś wielkich fajerwerków.
- jako THRILLER - ocena 2/10 - niestety nie spełnia moich oczekiwań względem tego gatunku, o czym napisałam powyżej.

Ocena końcowa 4/10.
Dziękuję za uwagę zarówno fanów, jak i antyfanów :)